„Plombowanie” najczęściej musi się wiązać z wierceniem w tkance zęba. Jeżeli jest to żywy ząb (nie był leczony kanałowo) to wiercenie jest dla niego urazem. Mimo, że stomatolog wierci tylko w twardej tkance, to w niej znajdują się również

wypustki komórek miazgi (galaretowatej tkanki znajdującej się w komorze zęba). Podrażnienie tych wypustek (mechaniczne lub termiczne) może spowodować rozwój zapalenia w obrębie miazgi. Zapalenie miazgi objawia się nadmierną reakcją na zimno, ciepło lub bólem. Jeżeli reakcja pojawia się w czasie działania bodźca (kontaktu zęba z zimnym lub ciepłym pokarmem), ustępuje po ustaniu bodźca to możemy liczyć, że zapalenie miazgi minie. Jeżeli ból występuje samoistnie i utrzymuje się przez dłuższy czas, może to świadczyć o zapaleniu nieodwracalnym miazgi i być może konieczne będzie leczenie kanałowe. Aby zmniejszyć uraz termiczny miazgi stomatolodzy używają wiertarki szybkoobrotowej tylko w obrębie szkliwa lub do usuwania starej plomby. Natomiast wiercąc w obrębie zębiny (bliżej miazgi) używają wiertarki wolnoobrotowej. Obfite chłodzenie wodą w czasie pracy ma również na celu zmniejszenie urazu zęba. Zapalenie miazgi może nie być jedyną przyczyną bólu zęba po zaplombowaniu. Aby wykluczyć inne (nieszczelność wypełnienia, niedopasowanie wypełnienia w zgryzie, za duże napięcie ścian zęba) konieczna jest konsultacja ze stomatologiem.